rękopisu:
1441
tekstu polskiego: 1441
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: traktat
Kowalczyk Maria, Staśkiewicz Grzegorz, Lekarstwa końskie z dwóch rękopisów łacińskich z pierwszej połowy XV w., Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, vol. XXXIV, 22 (1979). Sectio DD, s. 227–248.
Muszyński Michał, Glosy, zapiski i niektóre teksty polskie w starych drukach i rękopisach Biblioteki Kórnickiej do roku 1550, cz. II, Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej, zesz. 9–10 (1968), s. 154–282.
Zathey Jerzy, Katalog rękopisów średniowiecznych Biblioteki Kórnickiej, Wrocław 1963.
Autorzy przedstawiają fragmenty dwóch rkpsów z fotokopiami jednej karty każdego z nich:
1. k. 104v-106v z rkpsu Biblioteki PAN w Kórniku 794, na których znajduje się kopia z 1441 r. kilku recept zwierzęcych (wydawcy pomijają recepty dotyczące ludzi). Wydawcy piszą, że rkps ten znany jest od XIX w., kiedy M. Wiszniewski w IV t. Historii literatury polskiej opublikował występujące w nim nazwy chorób końskich. Następnie rkps ten omówił A. Bednarski, przytaczając z niego kilkanaście glos polskich. Podają także, że rkps ten opisał J. Zathey w Katalogu rękopisów Biblioteki Kórnickiej, Wrocław 1963, s. 441. Nie wspominają natomiast wcale o wydaniu tego rkpsu przez M. Muszyńskiego w Pamiętniku Biblioteki Kórnickiej. W opisie treści autorzy zamieszczają spis rozdziałków poświęconych poszczególnym chorobom (w sumie pięćdziesiąt pięć), dając od siebie ich numerację. W tytułach rozdziałków nierzadko znajdują się polskie nazwy chorób. Rkps odznacza się błędami kopisty w tekście łacińskim, które autorzy w dużej części poprawiali, błędny zapis umiesz czając w przypisach. Skrót tego źródła został umieszczony w IX t. Sstp, ale materiał z omawianego wydania tego rkpsu, chociaż jest to wydanie najpóźniejsze, nie został wyekscerpowany i włączony do Słownika, z wyjątkiem glosy wędzidła. Była to decyzja niewłaściwa, ponieważ niektóre glosy autorzy czytają poprawniej niż Muszyński, a kilka glos pominiętych przez Muszyńskiego i Bednarskiego (przeważnie nazwy roślin) jest tylko w tym wydaniu (chociaż ogólnie Muszyński ma materiał większy, bo także z recept dotyczących ludzi). W Sstp część materiału z tego rkpsu cytowano jako Bedn Med, a jedną glosę jako GIKórn II. ~ Cf. BednMed poz. 1, GIKórn II poz. 1.
