rękopisu:
1441
tekstu polskiego: XV p. post.
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: inny
Muszyński Michał, Glosy, zapiski i niektóre teksty polskie w starych drukach i rękopisach Biblioteki Kórnickiej do roku 1550, cz. II, Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej, zesz. 9–10 (1968), s. 154–282.
Zathey Jerzy, Katalog rękopisów średniowiecznych Biblioteki Kórnickiej, Wrocław 1963.
Bednarski Adam, Materiały do dziejów medycyny polskiej w XIV i XV stuleciu, [w:] Prace Komisji Historii Medycyny i Nauk Przyrodniczo-Matematycznych, t. I, Kraków 1939, s. 25–108.
Ulanowski Bolesław, Statuta Casimiri Magni, [w:] Archiwum Komisji Prawniczej. Collectanea ex Archivo Collegii Iuridici, Wydawnictwo Komisji Prawniczej Akademii Umiejętności w Krakowie, Kraków 1921, s. 1–588.
Giedroyć Franciszek, Źródła biograficzno-bibliograficzne do dziejów medycyny w dawnej Polsce, Warszawa 1911.
Starodawne Prawa Polskiego Pomniki poprzedzone wywodem historyczno krytycznym tak zwanego prawodawstwa wiślickiego Kazimierza Wielkiego w texcie ze starych rękopism krytycznie dobranym, wyd. Antoni Zygmunt Helcel, t. I, Warszawa 1856.
Wiszniewski Michał, Historia literatury polskiej, t. 4, Kraków 1842.
s. 177-180 rkps BK 794 z około 1441 r., papierowy, formatu in quarto, liczący 115 k. + 2 ochronne. Jest to kodeks Mikołaja z Obornik (Działyńskich II), najdokładniej opisany w 1856 r. przez Antoniego Helcla we wstępie do tomu I Starodawnych Prawa Polskiego Pomników (s. XVI- -XIX). M. Muszyński przedstawia z niego dwa teksty, zawierające glosy polskie. Za tym wydaniem Sstp cytuje część materiału polskiego z recept i przepisów medycznych znajdujących się na k. 104r-108r (inc. ltem sanacio vulnerum ementarum scripta post medicum Malachowsky). Wydawca informuje, że te recepty z glosami polskimi wydał częściowo M. Wiszniewski w tomie IV Historii literatury polskiej, s. 194, popełniając jednak wiele błędów w odczytaniu polskich wyrazów. Wydawca wspomina też, że rkps opisany jest przez J. Zatheya w Katalogu rękopisów średniowiecznych Biblioteki Kórnickiej, Wrocław 1963, s. 441, z podaniem kilkunastu glos z recept Małachowskiego. Nie pisze on jednak, że fragmenty tych recept z 20 glosami polskimi wydał A. Bednarski. Odczytanie Bednarskiego zawiera wiele błędów. W tomie V Sstp został wprowadzony skrót omawianego źródła jako GlKórn II. Trzy glosy w tym tomie (osica, otoczny, otok) i jedna w tomie II (grochowiny), niewydane przez Bednarskiego, zostały wydrukowane błędnie z Wiszniewskiego ze skrótem Wiszn IV, chociaż skrót taki w spisie źródeł Sstp nigdy się nie pojawił. M. Muszyński drukuje polskie glosy ze wszystkich recept, zarówno dotyczących zwierząt, jak i ludzi; w sumie około 80 wyrazów. Glosy te prawie wyłącznie są nazwami roślin, chorób i przypadłości. Od 1995 r. Pracownia Sstp dysponuje fotokopiami tych kart rkpsu. Można się z nich zorientować, że tekst wyszedł spod dwóch rąk. Muszyński na podstawie pisowni samogłosek nosowych określa czas powstania tych glos na pierwszą połowę XVI w. W Sstp ustalono datę XV p. post. W bieżącym materiale Sstp z tego źródła wydrukowano tylko wyrazy na literę Z i Ż (pewnie z powodu późnej weryfikacji datowania), z fotokopii uzupełniając konteksty i wprowadzając poprawki do transliteracji i transkrypcji wydawcy. Ekscerpcja Zofii Wójcikowej. Materiał wydany przez A. Bednarskiego do końca (ostatnia litera S) był cytowany jako BednMed. — Cf. BednMed poz. 1, LekKoń poz. 1.
Podany powyżej zakres kart obejmuje fragment rękopisu, gdzie zapisano polskie glosy. Datowanie za opisem zamieszczonym na stronie biblioteki cyfrowej.
