rękopisu:
–
glos: XV p. post.
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: inny
Długosz Jan. Klejnoty Długoszowe, krytycznie opracował i na nowo wyd. Friedberg Marian, Roczniki Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, t. X (1931), s. 1–119.
Wydawca podaje we wstępie na s. 4-17 opis siedmiu rkpsów zawierających herbarz Długosza. Najstarsze są dwa: pochodzący z 2 połowy XV w. rkps Biblioteki Kórnickiej o sygn. nr 801 (dawna sygn. D I) oraz rkps papierowy Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu o sygn. 16/II. Rkps kórnicki pochodzi z 2 połowy XV w. Na k. 124v-128r znajduje się lnsignomm, clenodiorum regis et regni Poloniae descriptio. Rkps ossoliński pochodzi z końca w. XV lub z początku XVI w. Składa się z trzech kart zapisanych jedną ręką oraz z dwóch kart czystych. Te trzy zapisane karty wyjął z kodeksu Chotelskiego i osobno oprawił August Bielowski w 1847 r. Kodeks Chotelskiego, przechowywany w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, pod sygn. nr 168, pisany był przez wiele rąk z 2 połowy XVI i początku XVII w. Piekosiński uważał, że rkpsy kórnicki i ossoliński są autografami Długosza, zaś Semkowicz był przeciwnego zdania. Friedberg podziela opinię Semkowicza. Zdaniem wydawcy autograf Klejnotów musiał powstać między 1464 a 1480 r. W Sstp materiał datowano XV p. post. Wg Friedberga przekaz kórnicki jest kopią najstarszą i najlepszą; na niej oparł on swoje wydanie, wykorzystując jednak też inne kopie; w przypisach są podane odmianki tekstu. Znajduje się w nim kilkanaście polskich glos wyróżnionych przez wydawcę rozstrzelonym drukiem.
