rękopisu:
ca 1409
tekstu polskiego: ca 1409
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: kazanie
Vrtel-Wierczyński Stefan, Kazania gnieźnieńskie. Podobizna, transliteracja, transkrypcja, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Zabytki Języka i Literatury Polskiej nr 2, Poznań 1953.
Wydra Wiesław, Rzepka Wojciech Ryszard, Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543, wyd. III, Wrocław 2004, s. 96–98.
Przechowywany w Bibliotece Kapitulnej w Gnieźnie pod sygn. Ms 24 papierowy rkps formatu dużej czwórki liczy 190 kart. Znajduje się w nim 95 kazań łacińskich (70 spośród nich jest odpisem ze zbioru kazań o świętych, a jedno ze zbioru kazań na niedziele i święta Peregryna z Opola), 10 kazań polskich i kilka fragmentów Złotej legendy Jakuba de Voragine. „Polskie kazania zapisane zostały krótko po r. 1409, łacińskie nieco wcześniej. Teksty kazań wyszły spod piór czterech kopistów, jeden z nich zapisał wszystkie kazania polskie” (ChrestWRz 96). Wg Jerzego Wolnego (GnRp 215-219) autorem polskich kazań był prawdopodobnie Łukasz z Wielkiego Koźmina, pochodzący z Wielkopolski bakałarz uniwersytetu praskiego, magister, profesor i rektor Akademii Krakowskiej (zmarł zapewne w 1412 r.). W Sstp cytowano wg kart rkpsu w ciągu chronologicznym między 1381-1400 a XIV ex., bez daty przy cytatach. Tekst kazań polskich na s. 1-42 wydania Vrtla. Na s. 43-92 znajduje się indeks opracowany przez Irenę Reślińską. Poprzednio, na początku t. I Sstp, jako źródło wykorzystywano kazania w wydaniu Władysława Nehringa, R XXV 1-114. Pracownia Sstp posiada od r. 2002 fotografie cyfrowe rkpsu. Ekscerpcja niepełna Jana Łosia. Autorzy Sstp ekscerpowali pełny materiał wg indeksu I. Reślińskiej.
