Ciołek

nr źródła: 516

Datowanie

rękopisu: –
glos: 1421, 1442

Postać materiału polskiego

glosy

Tytuł

Liber cancellariae

Charakterystyka zawartości

Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: zapiska urzędowa

Wydanie

Liber cancellariae Stanislai Ciołek. Ein Formelbuch der polnischen Königskanzlei aus der Zeit der husitischen Bewegung, herausgegeben von Caro Jakub, I—II. Wien 1871, 1874.

Bibliografia

Uwagi

Publikacja Jakuba Caro składa się z dwóch części, które są przedrukiem dwóch opracowań wydanych w Archiv für österreichische Geschichte, Band XLV, Hafte II. s. 319-545, Wiedeń 1871 i Band LII, Hafte I, s. 1-273, Wiedeń 1874. Każda część posiada osobną paginację. W części I na s. 3-11 autor opisuje kodeks znajdujący się w Bibliotece Królewskiej w Królewcu o sygn. 1555. Jest to rkps papierowy, liczący 276 k. 4- 1 k. pergaminowa na początku. Na stronie recto tej pergaminowej karty mieści się tytuł Liber cancellariae. Rkps dzieli się na trzy części. Część I obejmuje k. 1-102 i zawiera 137 dokumentów z lat 1422-1428, kiedy Ciołek, który założył tę książkę kancelaryjną, był podkanclerzym Władysława Jagiełły. Część II obejmuje k. 103-177. Wg Ulanowskiego część II kończy się na k. 168v, natomiast k. 168v-178 należą już do części III (AKPr I s. 174-177). Część ta zawiera listy przychodzące do kancelarii królewskiej i z niej wychodzące, dokumenty oraz listy odpustowe, m.in. dla kościoła w Iwanowicach. Część III obejmuje k. 178-276 (wg Ulanowskiego jest to cz. IV) i zawiera zbiór formuł konsystorza. Ten formularz wydał B. Ulanowski w I tomie Archiwum Komisji Prawniczej (cf. AKPr I 169-256). Przedmiotem zainteresowania J. Caro są dwie pierwsze części kodeksu. W części pierwszej publikacji na s. 12-211 znajduje się materiał I części kodeksu. Materiał części II kodeksu znajduje się na s. 46-248 w części drugiej publikacji. W części tej na s. 3-45 znajduje się obszerny wstęp, a na s. 265-273 indeks nazw osobowych wspólny dla obu części. W wydanym materiale występują zaledwie 2 glosy polskie, które wydawca wyróżnia w tekście raz rozstrzelonym drukiem (cz. I s. 124 toporowe z 1421 r.), drugi raz kursywą (cz. II s. 238 wrożdy z 1442 r.)

Odsyłacze