rękopisu:
1365
glos: 1365
Postać materiału polskiego
Graduał Świętosława z Wilkowa
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: inny
Bersohn Mathias, Księgozbiór katedry płockiej, Warszawa 1899.
Wydra Wiesław, Rzepka Ryszard Wojciech, Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543. Wydanie III. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2004, s. 237.
Woronczak Jerzy, W sprawie dodatków do "Bogurodzicy", Pamiętnik Literacki 1955, z. 3, s. 138-143.
Nowowiejski Antoni Julian, Płock. Monografia historyczna, napisana podczas wojny wszechświatowej, poprawiona i uzupełniona w roku 1930, wyd. II, Płock 1931, s. 474-475.
Polski fragment jest częścią explicitu zapisanego przez Świętosława z Wilkowa: Libro completo muszysz mi dacz moge mito. Scriptor scripsisset melius, si potuisset. Heu, male finivi, quia scribere non bene scivi. Explicit hoc totum, in fundo da michi potum.
Według Bersohna zapisany był na k. 4 - wydawca nie podał informacji recto czy verso - ale jest to prawdopodobnie błąd. Zarówno Bersohn, jak i Nowowiejski, zamieścili informację, że eksplicit mieścił się na końcu rękopisu, co wyklucza zapis na k. 4, obaj podali, że rękopis liczył 114 kart, stąd można wnioskować, że w książce wkradł się zwykły błąd wydruku.
Rękopis w czasie II wojny światowej został wywieziony z Płocka przez Niemców i zaginął. Prawdopodobnie nie został zniszczony. Wskazują na to cztery powojenne znaleziska rękopisów z księgozbioru płockiego.
