rękopisu:
1416-1421
tekstu polskiego: XV p. pr.
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst wierszowany
Typ: inny
Jakobson Roman, Slezsko-polská cantilena inhonesta ze začátku XV století. Národopisný Věstník Českoslovanský, t. XXVII–XXVIII 1–2, Praha 1934−1935, s. 56–84.
Borowiec Karolina, Dwujęzyczność pisarza i tekstu na średniowiecznym Śląsku. Rekonesans, Staropolskie Spotkania językoznawcze, t. 1, Jak badać teksty staropolskie, pod red. T. Miki, D. Rojszczak-Robińskiej, O. Stramczewskiej, Poznań 2015, s. 19–38.
Baluch Jacek, Zamazany inkaustem rękopis czyli śląsko-czeska sprośna śpiewka, Kraków 2013.
Eder Maciej, Twardzik Wacław, Czy staropolska kicz/kić naprawdę była wyrazem nieprzyzwoitym? ("Cantilena inhonesta" odczytana na nowo), [w:] Od fonemu do tekstu. Prace dedykowane Profesorowi Romanowi Laskowskiemu, pod red. I. Bobrowskiego i K. Kowalik, Kraków 2006, s. 163–175.
Wydra Wiesław, Rzepka Wojciech Ryszard, Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543, wyd. III, Wrocław 2004, s. 293–294.
Rospond Stanisław, Zabytki języka polskiego na Śląsku, Wrocław 1937, s. 54–75.
Krzyżanowski, Najdawniejszy erotyk żakowski, Ruch Literacki 10 (1935), s. 24.
Wydawca podaje tekst wg fotografii rkpsu znajdującego się w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego pod sygn. I Q 466. Rkps pochodzi z biblioteki klasztoru oo. Franciszkanów wrocławskich. W 1 ćwierci XV w. należał do franciszkanina Mikołaja z Koźla (żył XIV/XV w.) i jego to ręką zostały zapisane wszystkie teksty. Kodeks zawiera miscellanea treści przeważnie religijnej, m.in. kazania, pieśni (niektóre z nutami) i teksty modlitewne pisane w językach łacińskim, czeskim i niemieckim. Polski utwór, tzw. cantilena inhonesta, mieści się na k. 4. Tekst został zamazany atramentem, jest jednak czytelny. Ten frywolny żakowski wiersz napisał Mikołaj z Koźla w końcu 1416 lub w początkach 1417 r. Nowe wydanie tekstu, także w transkrypcji w ChrestWRz s. 293. W Sstp materiał datowano XV p. pr. Od 1973 r. Pracownia Sstp posiada fotografię zabytku.
