rękopisu:
–
glos: XV p. post.
Postać materiału polskiego
Kanon Mszy Świętej
Canon missae
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: modlitwa
Maciejowski Wacław Aleksander, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, t. III, Dodatki do piśmiennictwa polskiego, Warszawa 1852.
Leńczuk Mariusz, Staropolskie przekazy kanonu Mszy Świętej. Wariantywność leksykalna, Warszawa 2013.
Pojedyncze glosy wydał Maciejowski, oznaczając je cyfrą II w przypisach do Mszy III, która jest u niego podstawowym tekstem kanonu.
Maciejowski nie podał sygnatury rękopisu, ale zamieścił informację, że wydał glosy z warszawskiego rękopisu na podstawie notatek sporządzonych przez Łukasza Gołębiowskiego.
Na podstawie imion papieża Mikołaja (zm. 1455), arcybiskupa Mikołaja (zm. 1450) oraz króla Kazimierza (Kazimierz Jagiellończyk 1447-1492) Maciejowski datował tę mszę na połowę XV w.
Z dostępnych obecnie opisów katalogowych wynika, że mógł być to papierowy rękopis cystersów z Koprzywnicy, który po kasatach klasztorów trafił do biblioteki Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, następnie wywieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu sygn. Lat.F.ch.I.234, powrócił do Warszawy i najprawdopodobniej został spalony w 1944 r.
Na k. 267r-270r znajdował się tam Canon missae z tłumaczeniem polskim, o czym pisała Hornowska, a następnie Kaliszuk. Widniała w nim data 1449 r. i był pisany jedną ręką Mikołaja zwanego Surmanem, cystersa koprzywnickiego.
