rękopisu:
1399
tekstu polskiego: 1399
Postać materiału polskiego
Dekalog
Dziesięcioro przykazań Bożych
Decem praecepta Dei
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst wierszowany
Typ: inny
Maciejowski Wacław Aleksander, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, T.IV, Dodatki do piśmiennictwa polskiego, Warszawa 1853.
Kaliszuk Jerzy, Codices deperditi, Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2 cz.2, Wrocław 2016.
Wydra Wiesław, Polskie dekalogi średniowieczne, Warszawa 1973.
Dłuska Maria, Studia z historii i teorii wersyfikacji polskiej, t. 1, Kraków 1948.
Brückner Aleksander, Średniowieczna pieśń religijna polska, BN I 65, Kraków 1923.
Łoś Jan, Początki piśmiennictwa polskiego. Przegląd zabytków językowych. Wydanie drugie, poprawione. Lwów 1922.
Dek III 1. 1399 MacDod 34, wydał Maciejowski Wacław Aleksander. ~ Pergaminowy rkps z napisem Dicta evangeliarum dominicaliuni anno 1399 w latach dwudziestych XIX w. znajdował się w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Rkps zaginął. W. A. Maciejowski korzystał z odpisu polskiego dekalogu sporządzonego przez Adama Tomasza Chłędowskiego. Wydra s. 96-99.
Wiesław Wydra klasyfikuje tekst jako: III.1
Wg Kaliszuka był to rękopis papierowy, na co wskazuje sygnatura petersburska.
