rękopisu:
1407
tekstu polskiego: XV p. pr.
Postać materiału polskiego
Dekalog
Dziesięcioro przykazań Bożych
Decem praecepta Dei
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst wierszowany
Typ: inny
Wisłocki Władysław, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Akademia Umiejętności, Kraków 1877–1881.
Belcarzowa Elżbieta, Glosy polskie w łacińskich kazaniach średniowiecznych, cz. II, Prace Instytutu Języka Polskiego PAN, Wrocław 1983.
Wydra Wiesław, Polskie dekalogi średniowieczne, Warszawa 1973.
Brückner Aleksander, Średniowieczna pieśń religijna polska, BN I 65, Kraków 1923.
Łoś Jan, Początki piśmiennictwa polskiego. Przegląd zabytków językowych. Wydanie drugie, poprawione. Lwów 1922.
Bobowski Mikołaj, Polskie pieśni katolickie od najdawniejszych czasów do końca XVI wieku, [w:] Rozprawy Akademii Umiejętności. Wydział Filologiczny, t. XIX, Kraków 1893, s. 1–475.
Dek I 1. 1407? Wisi nr 1619, wydał Wisłocki Władysław, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1877-1881. ~ Rkps papierowy Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie o sygn. 1619. Jest to kodeks in folio liczący 343 karty oraz dwie pergaminowe na początku i na końcu. Na pergaminowej tylnej karcie ochronnej recto, inną ręką niż pozostałe teksty tego rkpsu, został zapisany polski dekalog. W. Wydra (s. 68-69) datuje go na 1 połowę XV w. Pracownia Sstp posiada od r. 1954 mikrofilm i fotokopię.
Wiesław Wydra datuje tekst na połowę XV wieku, klasyfikuje jako II.1 (s. 68–69).
