rękopisu:
XV p. post.
glos: XV p. post.
Postać materiału polskiego
Wokabularz petersburski II
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: słownik
Typ: inny
A. Brückner, Z rękopisów petersburskich. Cz. II: Średniowieczne słownictwo polskie, „Prace Filologiczne” V, 1895, s. 8–10.
Kaliszuk J. 2016: Średniowieczne rękopisy łacińskie Biblioteki Narodowej utracone w czasie II wojny światowej, t. 2, s. 1272.
Rękopis pochodził z biblioteki klasztoru Benedyktynów w Sieciechowie. Zapewne na początku XIX w. trafił do Biblioteki Publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim. Po konfiskacie przez władze zaborcze został przewieziony do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (1832–1833). Podobnie jak inne zabytki językowe odzyskane na mocy traktatu ryskiego (1921 r.), rękopis umieszczono w Bibliotece Narodowej w Warszawie, ale po upadku powstania warszawskiego został spalony przez Niemców wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.
Zabytek najprawdopodobniej był rozariuszem, tj. przekazem polskiej redakcji słownika Vocabularius Ex quo. Wokabularz był ułożony w dwóch kolumnach, sporządzono go starannym pismem jednej ręki. W rękopisie brakowało ostatniej karty.
Początek tekstu: Ad quo vocabularii et autentici, videlicet Hugwicio, Katholicon, pueritius, Breuilogus, papiae, Brito et alii multi codici (k. 1r).
A. Brückner wybrał z WokPet II u polskie odpowiedniki 146 haseł łac. (łącznie 188 polskich wyrazów). Nie podawał numerów kart, na których znajdowały się glosy. Wydawca odnotował, że glosy wewnętrzne i marginalne pochodziły najpewniej od pisarza kodeksu. Na bocznych marginesach znajdowały się również glosy „młodszej ręki”, które w artykule badacz podawał w nawiasie lub pomijał.
W Sstp materiał z tego zabytku drukowano za wydaniem A. Brücknera, ze skrótem PF V 8–10.
W bazie Rozariusze z polskimi glosami lokalizację poszczególnych wyrazów również podajemy według stron wydania A. Brücknera.
