rękopisu:
XIV ex. - XVI
tekstu polskiego: ca 1500
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: słownik
Typ: przekładowy
Rostafiński Józef, Średniowieczna historia naturalna w Polsce, cz. I. Symbola ad historiam naturalem medii aevi. Plantas, animalia, lapides et cetera simplicia medicamenta quae Polonia adhibebantur inde a XII usque ad XVI saeculum [...] collegit [...], cz. II. Collectanea scientiam naturalem qualis medii aevi temporibus in Polonia viguit illustrantia. Materiały źródłowe do słownictwa przyrodniczego średnich wieków w Polsce, Kraków 1900.
Materiał cytowano z tomu II według kur- sywnej numeracji zamieszczonej przez wydawcę. Autor umieszcza w transliteracji także synonimikę łacińską. Charakterystykę źródeł i objaśnienia średniowiecznych nazw botanicznych zamieścił Rostafiński w tomie I. W Sstp prawie zawsze przedrukowywano te znaczenia. W nielicznych wypadkach niewątpliwych pomyłek wydawcy Sstp identyfikował nazwy samodzielnie. Systematyczne polskie nazwy botaniczne podawano za kluczem do oznaczania roślin: Władysław Szafer, Rośliny polskie, Warszawa 1953. Na końcu I tomu Rostafiński umieszcza trzy indeksy: 1. łaciński indeks rodzajów roślin - Genera plantarum at animalium; 2. łaciński indeks nazw roślin - Index nominum propriorum; 3. spis polskich nazw (przy zestawieniach układ alfabetyczny wg rzeczowników). Większość materiału ekscerpował własnoręcznie do magazynu Sstp sam Józef Rostafiński. Materiał niewyekscerpowany rozpisywał każdy autor botanicznego hasła wg cz. II Średniowiecznej historii naturalnej w Polsce, uprzednio wyszukując w cz. I odpowiednie numery nazw. Wydawca przedstawia następujące XV-wieczne rkpsy i inkunabuły (u Rostafińskiego w cz. II Materiały źródłowe jest ciągła numeracja rkpsów i inkunabułów z w. XV i XVI, przy czym nie są one ułożone chronologicznie):
15. Rkps praski VI. A. 7. (Z oryginału). Znajduje się on w Materiałach na s. 174-181 i obejmuje nry polskich nazw 5329-5591. ~ Kodeks znajduje się w Bibliotece Uniwersyteckiej (obecnie Narodowa Biblioteka Czeskiej Republiki) w Pradze pod sygn. VI A. 7. Nazywany jest Codex Przemysleum (taki ma tytuł na grzbiecie), bowiem według tradycji i informacji z Katalogu rękopisów Uniwersyteckiej Biblioteki w Pradze Josefa Truhlâra, pochodzi z klasztoru oo. Franciszkanów w Przemyślu. Jest to papierowy kodeks, liczący 255 stron in folio, zawierający różne teksty, kopie dyplomów i listów łacińskich oraz niemieckich, a także czeskich i polskich z XIV, XV i XVI w. Na k. 249v-251r znajduje się ułożony w porządku alfabetycznym (w zasadzie) łacińsko-polski słowniczek nazw roślin. Rostafiński sprowadził rkps do Krakowa i wydał z oryginału polskie i łacińskie glosy - nazwy roślin, nie polemizując przy różnicach w odczytaniu z pierwszym ich wydawcą w r. 1892 w tomie II Prac Filologicznych, s. 143-153, J. Karłowiczem, lecz pozostając przy swojej wersji. Karty, na których zanotowano te nazwy, uprzednio pozostawały niezapisane i znajdują się pomiędzy odpisami tekstów niebotanicznych i niemedycznych. Adolf Patera, kustosz Muzeum Czeskiego w Pradze, określił pismo tego słowniczka na koniec XV lub początek XVI w. Katalog Truhlâfa określa ten słowniczek na początek XVI w. Pismo to, jak pisze Karłowicz, różni się od reszty kodeksu, jest ładne, czasem ze skrótami i niewyraźne. Wartość tego słowniczka Rostafiński ocenia wysoko i podkreśla, że jest to jeden z cenniejszych zabytków, zwraca też uwagę na poprawność nomenklatury łacińskiej. W Sstp materiał cytowano z datą ca 1500.
