rękopisu:
1417-1419
glos: 1419
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: traktat
Rostafiński Józef, Średniowieczna historia naturalna w Polsce, cz. I. Symbola ad historiam naturalem medii aevi. Plantas, animalia, lapides et cetera simplicia medicamenta quae Polonia adhibebantur inde a XII usque ad XVI saeculum [...] collegit [...], cz. II. Collectanea scientiam naturalem qualis medii aevi temporibus in Polonia viguit illustrantia. Materiały źródłowe do słownictwa przyrodniczego średnich wieków w Polsce, Kraków 1900.
Materiał cytowano z tomu II według kur- sywnej numeracji zamieszczonej przez wydawcę. Autor umieszcza w transliteracji także synonimikę łacińską. Charakterystykę źródeł i objaśnienia średniowiecznych nazw botanicznych zamieścił Rostafiński w tomie I. W Sstp prawie zawsze przedrukowywano te znaczenia. W nielicznych wypadkach niewątpliwych pomyłek wydawcy Sstp identyfikował nazwy samodzielnie. Systematyczne polskie nazwy botaniczne podawano za kluczem do oznaczania roślin: Władysław Szafer, Rośliny polskie, Warszawa 1953. Na końcu I tomu Rostafiński umieszcza trzy indeksy: 1. łaciński indeks rodzajów roślin - Genera plantarum at animalium; 2. łaciński indeks nazw roślin - Index nominum propriorum; 3. spis polskich nazw (przy zestawieniach układ alfabetyczny wg rzeczowników). Większość materiału ekscerpował własnoręcznie do magazynu Sstp sam Józef Rostafiński. Materiał niewyekscerpowany rozpisywał każdy autor botanicznego hasła wg cz. II Średniowiecznej historii naturalnej w Polsce, uprzednio wyszukując w cz. I odpowiednie numery nazw. Wydawca przedstawia następujące XV-wieczne rkpsy i inkunabuły (u Rostafińskiego w cz. II Materiały źródłowe jest ciągła numeracja rkpsów i inkunabułów z w. XV i XVI, przy czym nie są one ułożone chronologicznie):
14. Rkps Biblioteki Publicznej Petersburskiej Lat. F VI 22. Znajduje się on w Materiałach na s. 163-174 i obejmuje nry polskich nazw 5019-5328. ~ Rkps ten przejrzał w Petersburgu Józef Korzeniowski, wypisał polskie glosy i przesłał je Rostafińskiemu, który sprowadził potem rkps do Krakowa i z oryginału przygotował do druku w Materiałach. Rkps pochodzi z biblioteki T. Czackiego. Ma 654 s., na karcie nienumerowanej spis zawartości kodeksu zrobiony przez Ł. Gołębiowskiego na przełomie XVIII i XIX w. Prawie wszystkie traktaty kodeksu związane są z medycyną. Glosy botaniczne zawiera znajdujące się na pierwszych 90 stronach Antidotarium. Piekosiński określił znak wodny papieru na lata 1417-1419. Antidotarium pisane jest w dwóch kolumnach. Obok nazw łacińskich są liczne niemieckie, pisane równocześnie. Tą samą ręką wpisano wszystkie naraz glosy polskie, ale w późniejszym czasie, „czego ślad pozostał w ich bledszym piśmie [...]. Autor jest Polak, jego nomenklatura jest bardzo poprawna” (Symbola I s. 26). Wszystkich glos polskich jest w rkpsie 310.
W Sstp materiał cytowano z datą 1419.
