rękopisu:
1450-1460
glos: 1460
Postać materiału polskiego
Fragment rękopisu botanicznego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: -
Rostafiński Józef, Średniowieczna historia naturalna w Polsce, cz. I. Symbola ad historiam naturalem medii aevi. Plantas, animalia, lapides et cetera simplicia medicamenta quae Polonia adhibebantur inde a XII usque ad XVI saeculum [...] collegit [...], cz. II. Collectanea scientiam naturalem qualis medii aevi temporibus in Polonia viguit illustrantia. Materiały źródłowe do słownictwa przyrodniczego średnich wieków w Polsce, Kraków 1900.
Materiał cytowano z tomu II według kur- sywnej numeracji zamieszczonej przez wydawcę. Autor umieszcza w transliteracji także synonimikę łacińską. Charakterystykę źródeł i objaśnienia średniowiecznych nazw botanicznych zamieścił Rostafiński w tomie I. W Sstp prawie zawsze przedrukowywano te znaczenia. W nielicznych wypadkach niewątpliwych pomyłek wydawcy Sstp identyfikował nazwy samodzielnie. Systematyczne polskie nazwy botaniczne podawano za kluczem do oznaczania roślin: Władysław Szafer, Rośliny polskie, Warszawa 1953. Na końcu I tomu Rostafiński umieszcza trzy indeksy: 1. łaciński indeks rodzajów roślin - Genera plantarum at animalium; 2. łaciński indeks nazw roślin - Index nominum propriorum; 3. spis polskich nazw (przy zestawieniach układ alfabetyczny wg rzeczowników). Większość materiału ekscerpował własnoręcznie do magazynu Sstp sam Józef Rostafiński. Materiał niewyekscerpowany rozpisywał każdy autor botanicznego hasła wg cz. II Średniowiecznej historii naturalnej w Polsce, uprzednio wyszukując w cz. I odpowiednie numery nazw. Wydawca przedstawia następujące XV-wieczne rkpsy i inkunabuły (u Rostafińskiego w cz. II Materiały źródłowe jest ciągła numeracja rkpsów i inkunabułów z w. XV i XVI, przy czym nie są one ułożone chronologicznie):
9. Rkps Biblioteki Jagiellońskiej nr 5468. Znajduje się on w Materiałach na s. 107-122 i obejmuje nry polskich nazw 3316-3767. ~ Rkps znalazł się w zbiorach BJ wraz ze wszystkimi rękopiśmiennymi zbiorami Żegoty Paulego, zapisanymi w testamencie W. Wisłockiemu, po śmierci Paulego (1895 r.); nie jest więc opisany przez Wisłockiego w jego Katalogu. Rostafiński pisze, że Piekosiński „oznaczył [...] jego wiek na lata 1450-1460”. Zbiór nazw polskich z tego rkpsu pod względem obszerności zajmuje czwarte miejsce wśród średniowiecznych rkpsów botanicznych. „Pochodzenia niewiadomego. Spisany na dwu kartach papieru, dużego folio, zapewne wyrwanych z jakiegoś kodeksu, pisany w bardzo wąskich kolumnach z góry na dół w czterech rzędach na jednej stronie. Jest tych kolumn w czterech rzędach niespełna siedm. Pismo jest bardzo charakterystyczne, ale nie bardzo czytelne” (Symbola 1 s. 28). Ten zbiór glos, polskich i łacińskich, odznacza się bardzo bogatą synonimiką. W Sstp materiał z tego rkpsu cytowano z datą 1460.
