rękopisu:
1419
glos: 1419
Postać materiału polskiego
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: traktat
Rostafiński Józef, Średniowieczna historia naturalna w Polsce, cz. I. Symbola ad historiam naturalem medii aevi. Plantas, animalia, lapides et cetera simplicia medicamenta quae Polonia adhibebantur inde a XII usque ad XVI saeculum [...] collegit [...], cz. II. Collectanea scientiam naturalem qualis medii aevi temporibus in Polonia viguit illustrantia. Materiały źródłowe do słownictwa przyrodniczego średnich wieków w Polsce, Kraków 1900.
Wisłocki Władysław, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Akademia Umiejętności, Kraków 1877-1881.
Materiał cytowano z tomu II według kur- sywnej numeracji zamieszczonej przez wydawcę. Autor umieszcza w transliteracji także synonimikę łacińską. Charakterystykę źródeł i objaśnienia średniowiecznych nazw botanicznych zamieścił Rostafiński w tomie I. W Sstp prawie zawsze przedrukowywano te znaczenia. W nielicznych wypadkach niewątpliwych pomyłek wydawcy Sstp identyfikował nazwy samodzielnie. Systematyczne polskie nazwy botaniczne podawano za kluczem do oznaczania roślin: Władysław Szafer, Rośliny polskie, Warszawa 1953. Na końcu I tomu Rostafiński umieszcza trzy indeksy: 1. łaciński indeks rodzajów roślin - Genera plantarum at animalium; 2. łaciński indeks nazw roślin - Index nominum propriorum; 3. spis polskich nazw (przy zestawieniach układ alfabetyczny wg rzeczowników). Większość materiału ekscerpował własnoręcznie do magazynu Sstp sam Józef Rostafiński. Materiał niewyekscerpowany rozpisywał każdy autor botanicznego hasła wg cz. II Średniowiecznej historii naturalnej w Polsce, uprzednio wyszukując w cz. I odpowiednie numery nazw. Wydawca przedstawia następujące XV-wieczne rkpsy i inkunabuły (u Rostafińskiego w cz. II Materiały źródłowe jest ciągła numeracja rkpsów i inkunabułów z w. XV i XVI, przy czym nie są one ułożone chronologicznie):
5. Rkps Biblioteki Jagiellońskiej nr 850. Znajduje się on w Materiałach na stronach 93-95 i obejmuje nry polskich nazw 2851-2911. - Rkps jest, wg Wisłockiego, „kodeksem mieszanym”, liczącym 166 kart i pochodzi z XIV/XV w. Wisłocki w Katalogu drukuje kilkanaście glos botanicznych. Nowy Katalog średniowiecznych rękopisów Biblioteki Jagiellońskiej podaje, że rkps zawiera sześć tekstów, wszystkie związane z szeroko pojętą ówczesną medycyną, w tym dwa Antydotariusze. Autorzy tego Katalogu nie drukują żadnych glos polskich z tego rkpsu. Glosy polskie są tylko w pierwszym tekście, zapisanym na k. lr-46r, z napisem Antidotarius na górnym marginesie pierwszej karty, pochodzącym według Wisłockiego od innej ręki. Na dolnym marginesie ręką Joachima Speronowicza (około połowy XVII w.) zapiska Nicolai Medicina practica. Wg Piekosińskiego rkps pochodzi z 1419 r., taką też datę podają autorzy nowego Katalogu. Antidotarius pisany jest w dwóch kolumnach numerowanych kolejno, oznaczenia stron u Rostafińskiego odnoszą się do tych kolumn. Bardzo często obok nazwy łacińskiej dopisane są nazwy niemieckie, czasem po kilka. Polskie nazwy występują dużo rzadziej niż niemieckie i są nazwami najpospolitszych leków prostych. Glosy polskie i niemieckie dopisywane są rubryką. Na podstawie niewielkiej ilości glos polskich Rostafiński sądzi, że księga była w posiadaniu Niemca - właściciela apteki, który polskie nazwy zapisywał tylko przy tych symplicjach, po które najczęściej zgłaszała się polska ludność. W Sstp materiał cytowano z datą 1419.
