Postać materiału polskiego
Zbiór dokumentów opactwa benedyktynów w Lubiniu
Charakterystyka zawartości
Autor: -
Rodzaj: tekst prozaiczny
Typ: -
Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski. Seria nowa, zeszyt 1. Dokumenty opactwa benedyktynów w Lubiniu z XIII-XV wieku, wydał i opracował Perzanowski Zbigniew, Warszawa-Poznań 1975.
We wstępie Perzanowski przedstawia dzieje opactwa i losy dokumentów archiwum klasztornego. W 1836 r. po kasacie klasztoru archiwum uległo rozproszeniu. Wg stanu sprzed II wojny znaczna część dokumentów opactwa znajdowała się w Archiwum Państwowym i w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie, w Bibliotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie oraz po kilka sztuk w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Kórniku, w archiwum parafialnym w Krzywiniu, w Archiwum Diecezjalnym we Włocławku i w archiwum parafialnym w Jeżowie. W czasie II wojny uległ zniszczeniu zbiór pergaminów lubińskich w bibliotekach Raczyńskich i Krasińskich oraz w archiwum parafialnym w Krzywiniu. Niektóre dokumenty z archiwum parafialnego w Jeżowie powróciły do Archiwum Diecezjalnego w Łodzi. Nieznane są też losy wszystkich ksiąg kancelaryjnych klasztoru, które podzieliły prawdopodobnie los innych ksiąg rękopiśmiennych biblioteki opactwa. „Już w czasach Księstwa Warszawskiego (w roku 1813) pewną liczbę ksiąg i rękopisów z Lubinia pozyskała biblioteka przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie (późniejsza Biblioteka Uniwersytecka). Dwie księgi, kopiariusz (Liber privilegiorum monasterii Lubinensis t. II) oraz księga formularzy (manuskrypt nr 40) z lat 1561-1563 przechowywane są w Bibliotece Seminarium Duchownego w Gnieźnie. W zbiorach biblioteki klasztoru lubińskiego znajduje się kodeks (sygn. 56) zawierający kopiariusz (Liber privilegiorum monasterii Lubinensis 11; w tekach Władysława Semkowicza zachowały się odpisy większości znajdujących się w nim dokumentów, sporządzone przed pierwszą wojną światową i w okresie międzywojennym). Tam znajduje się też kopiariusz przywilejów dotyczących kościoła parafialnego w Lubiniu (Liber iurium ac transactionum ecclesiae parochiali Lubinensis tituli sancti Leonardi abbatis servientium). Niniejszy, obejmujący trzy wieki (XIII-XV), zbiór dokumentów opactwa lubińskiego liczy ogółem 345 pozycji, w tym 130 regestów dokumentów. Z tej liczby 94 regesty dotyczą opublikowanych dokumentów w kodeksach dyplomatycznych, 38 regestów odnosi się do dokumentów wydrukowanych jako zapiski z księgi sądowej, dwa regesty pochodzą z opublikowanych drukiem wzmianek o wystawionych dokumentach. Ponadto dwa regesty zaczerpnięto ze wzmianek rękopiśmiennych” (s. 9). Spośród 215 dokumentów opublikowanych w tym zbiorze 118 pochodzi z kopiariusza Liber privilegiorum monasterii Lubinensis t. II z Biblioteki Seminarium Duchownego w Gnieźnie, 27 z kopiariusza Liber privilegiorum monasterii Lubinensis t. I znajdującego się w bibliotece klasztoru w Lubiniu, 29 z Archiwum Państwowego w Poznaniu (z tego 17 oryginałów i 12 kopii), 11 z Archiwum Diecezjalnego w Poznaniu (wszystkie z kopii), 2 z Archiwum Diecezjalnego we Włocławku (oba oryginały), 5 z Archiwum Akt Dawnych w Warszawie (w tym 1 z oryginału i cztery z kopii), 1 z Archiwum Archidiecezjalnego w Warszawie (kopia), 1 z Archiwum Diecezjalnego w Łodzi (oryginał) i 2 z Biblioteki Kórnickiej (oryginały), a ponadto z odpisów przechowywanych w tekach Semkowicza (z obecnie zaginionych lub zniszczonych dokumentów), z których 7 znajdowało się w zbiorach Biblioteki Raczyńskich (6 odpisanych z oryginału, 1 z kopii), 4 w zbiorach Biblioteki Ordynacji Krasińskich w Warszawie (wszystkie z oryginałów), 8 w zbiorach archiwum parafialnego w Krzywiniu (7 odpisanych z oryginału, 1 z kopii). Część dokumentów została wcześniej wydana. W tych wypadkach wydawca podaje tylko informacje o danym dokumencie i miejscu jego zamieszczenia. Jeżeli jednak dokument wcześniej wydany zawiera, wg Perzanowskiego, błędy lub błędną datę, wydawca zamieszcza ten dokument w swoim odczytaniu. Wydawnictwo zawiera na s. 393-430 indeks miejscowości i osób. Polskie glosy są wyróżnione w tekście drukiem rozstrzelonym. Skrót źródła wprowadzono w Uzupełnieniach do spisu źródeł w t. IX.
