rodzaj: męski
przypadek |
liczba |
pojedyncza | podwójna | mnoga |
mianownik |
żyrzec
| - | - |
dopełniacz |
- | - | - |
celownik |
żyrzcowi
| - | - |
biernik |
- | - | - |
narzędnik |
- | - | - |
miejscownik |
- | - | - |
wołacz |
- | - | - |
Żyrzec (wariant)
rodzaj: męski
liczba pojedyncza |
przypadek |
forma |
poświadczenie |
mianownik |
żyrzec-ø |
XV in. Zab (22) - 520 |
dopełniacz |
- |
- |
celownik |
żyrzc-owi (e:ø) |
XV p. post. GlDom - 43 |
biernik |
- |
- |
narzędnik |
- |
- |
miejscownik |
- |
- |
wołacz |
- |
- |
liczba podwójna |
przypadek |
forma |
poświadczenie |
mianownik |
- |
- |
dopełniacz |
- |
- |
celownik |
- |
- |
biernik |
- |
- |
narzędnik |
- |
- |
miejscownik |
- |
- |
wołacz |
- |
- |
liczba mnoga |
przypadek |
forma |
poświadczenie |
mianownik |
- |
- |
dopełniacz |
- |
- |
celownik |
- |
- |
biernik |
- |
- |
narzędnik |
- |
- |
miejscownik |
- |
- |
wołacz |
- |
- |
Definicje
Urbańczyk Stanisław, 1948, Przeżytek pogaństwa: stpol. żyrzec, „Język Polski” XXVIII, z. 3, s. 68–72.